زمزمه های ذهن من

آقا یا خانمی که شما باشید، دیروز داشتم به آرزوهای بزرگ یا کوچکی که یکی ممکنه داشته باشه فکر می کردم. برای خانم ها و آقایان نوعش ممکنه فرق کنه؛ یا آدم ها با تربیت های مختلف و محل های زندگی مختلف. القصه ما در زمان سربازی یعنی حدود سیزده سال پیش یک آقا پسر گلی (به ضم گ) در بندرعباس با ما بود که یک کم، نه ؛ خیلی چاق بود ولی از اون چاق هایی که شکمشان نرم است. یعنی اینکه وقتی می ایستاد شکمش میافتاد جلو رو به پایین و وقتی می خوابید از همه طرف پهن می شد-خوب دقت کردین که چه جوری بود؛ برای ادامه داستان مهمه ها-. این دوستمون و شکمش را همین جا داشته باشین من مطلب بسییاارر مهمی را یک کوچولو برای خانم های عزیز تشریح کنم و بعد ادامه ماجرا (برای آقایون محترم تکرار دانسته هاست) : یکی از چیزهایی که معمولن آقایون بهش می نازن همانا آلتشان است. البته هر کس (به فتح ک) به چیزی نازد و مثلن شنیده ام خانم ها هم به سینه هاشون می نازند، الله اعلم. البته کم یا زیاد داره و از آدم به آدم متفاوته ولی به نظر من و سایر علما هر چییزز خوش تراش و زیبایی باید پاس و نکو داشته شود. حالا که همه چیز دستتون اومد! برگردیم به داستان ما در سالیان نه چندان دور؛ یکی از آرزوهای دست نیافتنی دوست من این بود که بتونه برای یک بار هم که شده آلتش را بدون هرگونه واسطه مثل آیینه یا پریسکوپ ببینه. خلاصه این شخص بزرگوار در حمام، دستشویی یا هر جای امن دیگری موفق نشده بود به این آرزو دست پیدا کنه و هنوز هم که من باهاش حرف میزنم ازش می پرسم چی شد، دیدیش؟ هر بار با خنده میگه نه نشد!
نخندین بی وجدان ها؛ فکر نکنین آرزوی پیش پا افتاده و پستی (به فتح پ) است سرتون میاد ها -یعنی شما از این آرزوها نداشتین تا حالا

در راستای اینکه خیلی وقت ها خیلی چیزها دارم که بنویسم ولی با نوشتنش احساس میکنم نتوانسته ام آنچه می خواهم بگویم؛ فتوبلاگم را آپدیت کرده ام

آدرس فتوبلاگ من همین بغل، بالا سمت راست. همین بغل یا همون بغل هرجور خودتون دوست دارید ولی بالا سمت راست را از دست ندید