زمزمه های ذهن من

آزاده ای در اين مملکت زندگی می کند که بخاطر ابراز عقيده انداخته اندش در يک " سوييت " در منطقه ايي خوش آب و هوا ، پايين درکه در تهران و بخاطر اينکه سر حرفش ايستاده است چندين ماه در " سوييت " مذکور انواع و اقسام نصايح را بر سر و کله و بدنش کوبيده اند و به دليل همين پذيرايي شديد، دچار کمردرد، آسم، بيمارييهای داخلي و ... گرديده است ولي باز هم نصيحت نپذيرفته است و در حال حاضر 40-50 روزي است که بدون دليل از خوردن غذا امتناع مي کند و بعد از اين همه مهر و محبت ، مسوولين از روي دلسوزی او را به بيمارستان منتقل مي کنند که حتما بايد مينيسک پايش در اسرع وقت عمل شود. اين همه بيماري که از ابتدا گريبانگيرش بوده هيچ ، حتما بايستي عمل جراحي با بيهوشي کامل انجام شود و بيهوشي براي چنين شخصي يعني مرگ. با چه عجله و فضاحتي بر اين عمل اصرار دارند