زمزمه های ذهن من

من بیشتر از چند ماه نیست اومدم توی این محیط و از اولین وبلاگهایی که می خوندم وبلاگ آشپزباشی بوده، شاید به دلیل نوع نوشتار و شاید محتوا و شاید همه اش با هم. امروز هم خوندم خداحافظی کرده و منو به یاد جدا شدن های قبلی انداخت.
من تا بحال در طول این عمر کوتاه، سلام و خداحافظی زیاد داشته ام.دوستان قدیم و جدید و جدا شدن من از اونا و اونا از من. محلهای کار جدید و همکاران جدید و رفتن من یا اونا. خداحافظی با عزیزانم و ترک اونا و

خداحافظی کردن همیشه برام سخت بوده و همیشه هم برام نشانه از دست دادن و ترک کسی یا چیزی بوده؛پدر، مادر،یه دوست، یه محیط آشنا، یه کار و خیلی چیزای دیگه و در پی این کلمه، سنگینی واقعیت برای اونایی که می مونن بیشتر ملموسه. یه جایی گوشه دل آدم انگار ترک برمیداره و هوری میریزه پایین.