زمزمه های ذهن من

از تمام دوستان عالم واقعی و مجازی که از راههای دور و نزدیک و از سرتاسر دنیا توسط تلفن وفکس و ایمیل و دیگر راههای ارتباطی پیشرفته و پسرفته از حال و روز من جویا نشده اند و اصلن به آنجایشان هم نبوده که اینجانب که اگر هر روز نمی نوشتم دق می کردم؛ چی شده که چند وقتی است نمی نویسم و چه مرگم شده کمال تشکر را دارم و البته دنیا دنیای بی معرفت هاست. الان هم دیگر خیلی ضایع است و نمی خواهد بپرسین؛ بپرسین هم جواب نمی دم تا دل خودم بیشتر از شما بسوزه

درسته که من از همه تون دلخورم ولی شما که از من دلخور نیستین، پس اگه بتونین از برنامه های نمایش عروسکی و تاتر یا فیلم کودکان و محل برگزاری آن اطلاعاتی به من بدین، خیلی ازتون ممنون میشم. بعدش هم به خوردن بستنی بعد از تماشای برنامه مهمونتون می کنیم
این همه ولخرجی از اصفهانی !؟