زمزمه های ذهن من

حدود یک ماه و اندی پیش در یکی از وبلاگ هایی که روزانه می خوانم، مطلبی خواندم و با توجه به شرایط، پیاده اش کردم که تجربه جالبی از آب درآمد. مانی به نقاشی علاقه زیادی دارد. اما هربار که حوصله اش از نقاشی روی دفترش سر می رفت، روی دیوار و کف هال را با علاقه و حوصله و همراه با داستان و طول و تفصیل نقاشی می کرد و مدت طولانی را صرف این کار می کرد. یکی از معایب این نقاشی روی دیوار، استفاده از مداد رنگی بود که با فشار وارده روی دیوار فرو رفتگی ایجاد می کرد و حتا پس از پاک کردن رنگ ها، جای آن روی دیوار می ماند. با استفاده از تجربه مطرح شده در آن وبلاگ و اینکه نقاشی روی دیوار باید هیجان انگیز باشد، تعدادی کاغذ آ3 خریدم ( کاغذ طراحی در سایز بزرگ) و دو تا از آنها را در کنار هم روی در حمام چسباندیم و جعبه مداد شمعی را آوردیم و شروع کردیم به نقاشی. در اولین تجربه مانی مرتب از کاغذ می زد بیرون و در حمام را هم حسابی رنگی کرد ولی الان هر دو به راحتی در این صفحه بزرگ هر چه می خواهیم می کشیم و با ساختن داستان، نقاشی هایمان را به هم ربط می دهیم. خیلی لذت بخش است. ما تاکنون سه اثر هنری روی در حمام، در اتاق خواب مامان بابا و روی در اتاق مانی آفریده ایم