زمزمه های ذهن من

ای خدا از تو چه پنهون، پارسال کارمون شروع شد به کم شدن و من این وبلاگ رو راه انداختم. بعد کارمون کمتر شد و من خوندن زبان انگلیسی رو شروع کردم وکتابهای الکترونیک انگلیسی می خوندم. بعدا کارمون کمترکمتر شد و من آیلتس رو هم شروع کردم. و من کماکان ناراضی بودم از کمبود کار
بعد یک مرتبه منتقل شدم به یک پروژهء عجله ای ( به اصطلاح ت َسک فورس) حالا دیگه نمی رسم آیلتس بخونم و نمی رسم زبان بخونم و نمی رسم وبلاگ دوستان رو سر بزنم و نمی رسم حتا ایمیل چک کنم. و من کماکان ناراضی هستم
ای خدا من این نامه را خطاب به تو می نویسم! گفته بودم من از آن دسته آدم های ناراضی هستم یا نه؟