زمزمه های ذهن من

دیروز عصر با چند تا از همکاران ِ شرکت قبلی برای دیدار یکی از همکاران مقیم کانادا رفتیم کافی شاپ ِ اون پاساژ جدیدهُ میدون تجریش. خوب بود دیدار دوستان بعد از چند ماه؛ اگر چه دو ساعتی مزاحم دختر پسرها شده بودیم و آرامششون رو بهم زده بودیم. نمی دونم چرا همه به ما نگاه می کردن. مگه 9 نفر زن و مرد بالای سی و دو سه سال نمی تونن برن کافی شاپ برای لحظاتی بگو بخند براه بیاندازن. البته همه مون غیر از اون هموطن کانادایی مون، با قیافه های خسته و بند و بساط کار در آن مکان مقدس حضور پیدا کرده بودیم و مسلمن اندکی ناهمگونی با فضای معمول آنجا ایجاد کرده بودیم