زمزمه های ذهن من

سی دی فیلم اخراج ها رو دیدم. تصنعی بودنش حالم رو به هم زد. صحنه های احساسی تقلیدی از فیلم های جنگی و آدم هایی که به حد یک فرشته یا قدیس خوب هستن و بایستی حتمن به نوعی یا با جبهه در ارتباط باشن یا مومن باشن و برای اطمینان با محاسن. آقای کارگردان؛ شما که از ابتدای انقلاب به برداشت خودتون با این تیپ آدم ها دم خور بودین تا حالا چند تا از این آدم ها دیدین. من هم چند تایی دیدم؛ توی جبهه و در همین جا؛ بعضی هاشون بی ریش بودن بعضی هاشون با ریش، بعضی هاشون مسلمون معتقد و بعضی هاشون مسلمون اسمی و بعضی ها هم نا مسلمون و یا بی دین. در عوض همه مون آدم های ناکس و نون به نرخ روز خور را زیاد دیدیم مگه نه؟
اداهای لاتی و جاهلی هم که داره جا می افته و اون دگم اندیشی بدون منطق که به غیرت تعبیرش می کنین
و حتمن اون موقع که آدم مثبتِ فیلم به جای اخراج و بگیر و ببند، با رفتار خوبش می خواد راه درست را نشون بده شما ها یادتون هست با بگیر و ببند و بزن و هزار کار بدتر از بد راه درست را نشون ملت دادین. غیرت مردانی که باورشان است مردم نمی فهمند و چون آنها بیشتر می فهمند باید دایه باشند و به هر وسیله ایی غایت فکریشان داخل کله پوک ما تزریق شود. شما و هم رزم هایِ ِ داخل جامعه تان سمبل یک حرکت و طرز تفکر هستین. به راحتی قابل قبول نیست علمدار یک حرکت فیلمی بسازه در انتقاد از بینش خودش بدون اینکه با انتقاد یا حذف داخل گروهی یا دولتی مواجه بشه
فروش گیشه شما بخاطر فیلمتون نبوده به خاطر تکه حرف ها و اعمالی بوده که جاهایی از فیلم کار کرده بودین