زمزمه های ذهن من

راستش تا هفته پیش خودم هم نمی توانستم لینک های کنار وبلاگ خودم را ببینم و احساس می کردم از محفل دوستانم دور افتاده ام ولی حالا خوشحالم که می توانم دوباره بطور کامل ببینمتان و بخوانمتان! واین دارویی بود که ننوشتنم را تا حدی درمان کرده است. مدتی است که در شرکت کار بسیار زیاد شده و من هم شدیدا گرفتار. آدم ماشینی ای شده ام که در حال حرکت بین کار و استراحت برای انجام کار فردا در تلاش است. هم احتیاج به روغنکاری دارم و هم آچارکشی و هم تعویض قطعه وخیلی چیزهای دیگر